Kolay iletişim ve sosyal medyanın hitabımıza olumsuz etkileri.. İstek ve dileklerde, iş yönetiminde hitap etmek, iş emri vermek artık çıkar ve yaş seviyesi sıradanlaşmasına neden olmuştur.

 Karşımızda hitap ettiğimiz kişinin yaşına bakmadan amir emri ile hitap ederek. Hal hatır sormadan hemen tuşlara dokunup emirler yağdırmaktayız. Kime, hangi ortamda olduğunu bilmeden.

 Bunun ardından ise bize verilen cevabın manasını anlamadan iki, üç derken karşı tarafın bir anda yok olmasını yada bir anda bize koşulsuz ram olmasını sağlarız. Oysa her iki şeklinde tabansız ve tutarsız bir yapılaşma olduğunu bilemeyiz.

İster nazik ister emir verici olalım her iki durum da sosyal ortamda mutlak zayıf iletişime sebep olacak. Belki de zaman zaman daha sağlam iletişimde olacağınız kişi ile tamamen uzaklaşmanızı sağlayacaktır.

 İşin en kötü tarafı da karşı tarafı dinlemeden, anlamadan, yazdıklarını beklemeden tuşların ve parmakların hızından dolayı kırıcı oluyoruz. O arada cevaplar ve sorular çoktan yer değiştirmiş ve ortada ne dert anlatma, ne durum anlama ortamı kalır.

Sosyal ortamda sizi karşınızda olan kişi görmüyor ve en kıymetli olan yüz ifadelerinizi algılayamıyor. Birde kelimeleriniz az ise ve yazdığınız kelime bir yakınma, yalvarma diye yazılsa dahi emir anlamında anlaşılıp o derecede cevap alırsınız. Ve öncesinde kurulmuş bütün güzellikler tüketilir. Kim bilir belki de bütün negatif durumlar pozitife dönüşür.

 İşin daha derin tarafı ise sevgi, saygı ve anlayışı kaldırıp insanların robotik iletişimini sağlıyor. Bilgisayarla konuşup sohbet ediyor, dertlerimizi ve isteklerimizi iletiyoruz. Hatta bir çoğumuz ailevi iletişimlerde manasız, soğuk, ruhsuz iletişimi yaşanıyor.

 Bunun ardında ise aile içi, akraba, komşu iletişim eksiği nedeni ile kavgalar, küslükler, ayrılmalar ortaya çıkıyor. Yan yana olan iki üç kişi ise bu olan bitene sebep arayıp duyuyor. Buda çözüm getirmediğinden hep bir yanı soru diğer bir yanı soğuk bağlar ile tükenen ömür.

 Ne işler yolunda oluyor, ne de sevgi tebessüm edip yaşama ve bedene sirayet ediyor. Dedim, demedim, anladım, anlamadım, acaba, nasıl, öyle mi soruları yormakta toplumu.

 Oysa zaman buldukça aile ve akrabaların bir araya gelmesini sağlama. İnsanların bir arada olup sözlerle, gözlerle ve canlı hislerle konuşup dertleşmesi, belki de kavga etmesi daha sağlam bağlar ve sevgi, saygının daha diri olmasını sağlayacaktır.

 Size sorulan bir iş için beş dakika sonra sende cevabınız araya kaynayıp karşı tarafın neden, niçin soruları. Acil, bekliyoruz, neden bu zamana kadar yapmadınız gibi serzenişleri araya girip; sizin beş dakika sonra hazırlığınızı çoktan bitirip ortamdan ve olaydan kopmanızı sağlamıştır. Karşı taraf hala dert anlatırken siz başka dünyalara yelken açmış umulan, sanılan yerleri terk etmişsinizdir.

Hiçbir şey yapamazsak karışı tarafa selam verip hal hatır sormayı, nasılsın, müsait misin gibi sorular sorarak kişilerin o an ki durumlarını anlamak. Bir sorun içinde iseler bir parça da olsa kendilerine gelmelerini sağlamaktır.

 Peki ya bu sosyal medya ve iletişim güzelliklerini daha güzel kullanmak daha güzel şeyler katmaz mı yaşamımıza. Toplumun ne hale geldiğini anlamak için çok çaba göstermemiz gerekmeden görmek mümkündür.

 Herkesin bir köşesi ve sohbetin, hal hatır sormanın hiçbir manası kalmamıştır. Yada basma kalıp; selam , nasılsın, işler nasıl. Gibi kısa sorular dahi unutulmaya başlanmış.

Kopan toplum bağlarının tazelenmesi dileğiyle.
Selam, Saygı ve Sevgilerimle...