Sosyal medyada, googlede, televizyonlarda. O kuşak bu kuşak derken bize de "z" kuşak denilmiş. Yirmi dokuz harfin yani alfabenin sonuncusu. Bizden ilerisi yok en son kuşak bundan sonra ne gelir bilemedim.
Saymış bir bir özelliklerini, yaşadıklarını ve en önemlisi. Günümüz sosyal medya, internet icatçısı ve kullanıcısı. Geçmiş ile bu güne köprü olmuş. Bir çok değişimi emir ve baskı altında yapmış, yaşamış. Loş ışıkta doğmuş, gün gün büyümüş ve dünyanın her yanını aydınlatmış kuşak.
Biraz güldüm, biraz böbürlendim ve en başa dönüp bu güne dek düşündüm, yeniden yaşadım çocukluğumu gençliğimi . bu güne vardığımda yaşananlar vardı önümde. Düşündüren, düşündüklerine sebep-sonuç arayan.
Çok kısa süre önce yaşadığım bir olay geldi aklıma. Okumak, araştırmak adına. Masamın üstünde bulunan ve boş kaldıkça, sıkıldıkça, yada kafamda olan biteni bir kenara koymak için okuduğum kitap. Yazar; Sebahattin ALİ, "KÜRK MANTOLU MADONNA" masada uzun zaman beklemekte.
Bu sırada günlük işlerin arasında olan KARADENİZ YAZARLAR BİRLİĞİ DERNEĞİ yönetiminde ki çalışmalar, konuşmalar. Ve orada başkanımız olan Sebahittin SARUHAN hocamız, bu günlük iş konuşmalarına konu oluyor. Zaman zaman da toplantılar için git gel oluyor.
Ve bizim masamızda aslında iki tane Sebahattin olmuş. Biz bunun farkında değiliz. Son bahardan kış ortasına birlikte masamızda konuk olan bu kişileri nasıl ağırladık bilmem. Eğer ki farkında olsaydık illaki güzel ağırlardık.
Bir gün başkan ziyaretimize gelmiş, toplantımızı yapmışız, resim çay kahve işte sıradan bir ev sahipliği sonunda akşam üstü misafirlerimizi yolcu ederek masamıza vardık.
Günümüz gençlerinden, gayet sosyal, kültürlü, idealist ve bir o kadar da bilge, hedefleri yüksek bir gencimiz de günü bizimle geçirmiş. Oda akşamüstü masamızın konuğu olmuş.
Nasıl olmuş ise o gün kitap en üste çıkmış. Bir anda gencimizin gözüne ilişmiş ve büyük bir heyecan ile aaa abla bu başkanın kitabımı? Sorusu karşısında ben şok be şok. Bir kitaba bir gence üst üste birkaç kez bakmaktan kendimi alamadım.
Maalesef şaka yapmıyordu. Aradığım şekil değildi gayet emin, ciddi ve birazda mutlu. Hala kendime gelemeden sadece eline alıp kimin kitabı bakabilirsin dedim.
Baktı ve evet onun işte neden şaşırdın şaka mı yapıyorsun abla dedi.
Bu sefer sinirlendim, öfkelendim fakat öfkemi içimde depreşen "yazık yazık bu gençliğe" cümlesi ile bastırarak, acıyarak şu soru aklıma geldi.
- Bak bakalım hangi tarihlerde yazılmış
Oda baktı ve yıl onu biraz duraklattı fakat vazgeçirmedi. Hala ısrarla değil mi bu onun kitabı işte neden saklıyorsun. Hani sana başkanlık yapanın kitabını okuduğunu yakaladım diye mi der gibi oldu.
Ve benim öfkem daha tutunacak dal bulamayarak dışa vurdu. Sorum sen hiç kitap okumadın mı? Lise okumadın mı? Lisede mutlaka adı geçen bir kitap olur, olmalı. Gayet rahat yoooook duymadım. Peki hiç şarkılarını dinlemedin mi? Hayır.
Peki yaz bakalım googleye bu Sebahattin ALİ kim. Yazdı okuduğu süre içinde sustu okudukça yüzü kızardı. Lakin okuduklarına da çok fazla inanmadı ya neyse.
Şimdi biz bu gün kalkıp bu gençliği eleştirip, bunlar olmaz dersek. Yada olmayacak dersek yanılabiliriz. Kim bilir yarın onlar neyin mucidi, yada nereden nereye geçişin eşiği olacaklar. Tıpkı dün bizi beğenmeyen, yeren büyüklerimizin bu gün o "Z" kuşağı olacağımızı bilmeden fakat unutmayın bu "Z" kuşağını da bizim büyüklerimiz yetiştirmiştir. İşte dünün çocukları yarının büyükleri" böyle bir şey galiba....