Şimdi zamanı mı bilmem fakat biraz dışından bakmalı dünyanın. Dışına çıkıp her yanını görecek şekilde uzanmalı bir kumsala, bir tepenin yamacına. Doğanın tam içinde olmalı ve her yanını görmeli dünyanın.
Bir yerde yaldır yaldır yanan ışıklar. Bir yerde patlayan bombalar. Diğer bir yerinde ise sönük ışıklar. Ağlayan anneler var, kapı eşiğinde pencere kenarında balkon korkuluğuna yaslanmış hüzünlü babalar.
Daha çok daha daha çok kazanmaya koşan anneler babalar. Havai fişek altında o çocuklar; çocukları öldüren yamyamlar. Açlıktan karnını sıkı sıkı bağlayanlar.
Futbol il yatıp futbol ile kalkarken derin bahislerde oralardan nemalananlar. Kendin iş bulamayıp popülaritesinden faydalanıp ker gün diline, kalemine pelesenk edip hit yapanlar. Gündeme malzeme bulamayıp futbolu yatır yaparlar.
Ve Kovit 19 denen illetten mezarı kazılanlar. Bir birini canlı canlı mezara koymak için gecesini gündüzüne katıp şeytan ile yarışanlar.
Bu günün manzarası mı? Hayır hayır dünde aynı daha önce ve daha önce ta ki dünya kurulalı var. Hatta insanlığın, insanın atası Adem ile Havva'dan tutunda Habil ile Kabilden bu yana her gün her yerde aynı değerde farklı manzara.
Dünyanın dışına çıkıp neresinden bakarsan bak. Çok az bir yerlerde eğlence var. Orada da mutsuz yüzler neşeli hareketler.
Ve aslında hiç dışına çıkamazsın bu dünyanın sadece empati yaparsın o kadar. Ve daha doğru bakıp eğlenirken yüzünün gülmesi için iliklerine işlemeli realitesi İslam'ın.
Bir anda salisede durur dünyaya yaşamın ve bir sebebi olur yola revan olmanın.....